بررسی عوامل مرتبط با کنترل عفونت بیمارستانی در پرستاران بخش ‌ها و مراقبت ویژه نوزادان بر اساس "الگوی اعتقاد بهداشتی"

مقدمه: عفونت بیمارستانی در بخش‌ های مراقبت ویژه نوزادان از معضلات بهداشتی قرن حاضر است. عدم رعایت رفتار مرتبط با کنترل این عفونت ‌ها توسط پرستاران، یک مشکل رفتاری بهداشتی محسوب می شود. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین عوامل مرتبط با مراقبت ‌های کنترل عفونت بیمارستانی بر اساس سازه ‌های "الگوی اعتقاد بهداشتی" در پرستاران بخش و مراقبت ویژه نوزادان انجام‌ شده است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع آزمون الگو می باشد که بر روی ۱۰۳ نفر از پرستاران شاغل در بخش نوزادان و مراقبت ویژه نوزادان با انتخاب روش تمام شماری انجام ‌شده است. ابزارهای گردآوری داده‌ها، ۴ پرسشنامه "پرسشنامه ویژگیهای جمعیت شناختی"، "پرسشنامه اندازه‌گیری سازه‌ های الگوی اعتقاد بهداشتی"، (بر اساس الگو پژوهشگر ساخته)، "پرسشنامه خودکارآمدی عمومی" (General Self–Efficacy) و "پرسشنامه خود گزارشی عملکرد کنترل عفونت پرستاران" (Self-report Questionnaire of (Nurses' Infection Control و اپایش (Performance) بوده است. روایی پرسشنامه‌ ها به روش روایی محتوا و پایایی آنها از طریق بررسی همسانی درونی و روش باز آزمایی مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم ‌افزار آماری SPSS نسخه ۱۹ تجزیه‌ و تحلیل شد. یافته ها: میزان شدت (۸۶ درصد) و حساسیت (۸۷ درصد) درک شده از عفونت بیمارستانی در بین پرستاران در سطح خوب ارزیابی شد. بیشترین موانع درک شده (۶۶ درصد) نداشتن دانش، مهارت و زمان کافی در بیمارستان بود. بیشترین منافع درک شده (۸۸ درصد) مربوط به منافع مربوط به‌ سلامتی خود پرستار و خانواده‌ اش و بهبودی بیمار بود. خودکارآمدی بیشتر نمونه‌ های پژوهش (۴/۵۴ درصد) و عملکرد پرستاران در زمینه کنترل عفونت بیمارستانی، (۱/۶۰ درصد) ضعیف ارزیابی شد. شدت درک شده (۷۰ درصد) عامل اثرگذار بر احتمال انجام رفتار مناسب در خصوص کنترل عفونت بیمارستانی، از جانب پرستاران بود. نتیجه گیری: بیشترین متغیر تأثیرگذار بر رفتار کنترل عفونت، شدت درک شده بود که این متغیر، دارای یک جزء شناختی قوی وابسته به دانش فرد می باشد. پیشنهاد می‌شود، آموزش در راستای ایجاد شدت درک شده به‌وسیله بیان عواقب جدی منفی و نشان دادن اهمیت آن برای پرستاران انجام شود.